όπως πάντα

Παρά τα όσα της κάνουμε, η φύση είναι εδώ. Δε μας κρατάει κακία, δεν παραπονιέται, απλά κάνει αυτό που πρέπει να κάνει κάθε άνοιξη. Επιστρέφει.

Σταυρουπολίτικο κρίκετ

Γυρνώντας από το κέντρο με το λεωφορείο, άλλη μια έκπληξη. Μέσα στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά κάποιοι (προφανώς από άλλη χώρα, Πακιστάν υποπτεύομαι) έπαιζαν κρίκετ. Η φωτογραφία που μόλις πρόλαβα να βγάλω από το λεωφορείο δε δείχνει και πολλά πράγματα. Οι τύποι έδειχναν να το διασκεδάζουν. Την επόμενη φορά θα πάω να τους δω από κοντά.

όμορφη πόλη

Κάποιες μέρες η Θεσσαλονίκη είναι πολύ ωραία. Ειδικά αν κάνεις τη βόλτα που κάναμε χτες το μεσημέρι (Αριστοτέλους, παραλία, Λευκός Πύργος) και αποφύγεις όσο γίνεται τη φασαρία και τα αυτοκίνητα, σου δίνεται η εντύπωση ότι είναι όπως η Θεσσαλονίκη για την οποία διαβάζεις στους τουριστικούς οδηγούς.
Ειδικά ο Λευκός Πύργος ήταν αποκάλυψη. Είχα χρόνια να ανέβω μέχρι πάνω. Δεν ήξερα καν ότι μπορούσες πια να ανέβεις στην "ταράτσα" μέχρι που είδα κόσμο την ώρα που περνούσαμε από κάτω. Δεν το μετάνιωσα καθόλου. Είχε κόσμο, είχε ήλιο, είχε ωραία θέα, η όλη ατμόσφαιρα είχε κάτι από Πύργο του Άιφελ (δεν κάνω πλάκα).

Παίζοντας με τον ήλιο

Δεν ήθελα να κατέβω από το Λευκό Πύργο χτες, αλλά δυστυχώς έπρεπε, αφού κλείνει στις 3 το μεσημέρι. Άλλο και τούτο!

θλιβερό τοπίο

Είναι κάποια μέρη και χωριά που τα βλέπεις για χρόνια στο χάρτη αλλά δεν παίρνεις ποτέ την απόφαση να τα επισκεφτείς, μέχρι που έρχεται η ώρα και εκπλήσσεσαι. Πηγαίνοντας για τη Βαρβάρα της Χαλκιδικής προχτές περάσαμε από τη Νέα Μάδυτο. Κανείς ποτέ δε μιλάει για τη Νέα Μάδυτο, όμως εμάς μας φάνηκε πολύ περιποιημένη, με όμορφα καινούργια σπίτια και ικανοποιητική θέα.
Η Βαρβάρα και η γύρω περιοχή είναι άλλη ιστορία. Ψηλά στο βουνό, με θέα προς τη λίμνη, είχε ακόμη χιόνι που δεν έλεγε να λιώσει. Φεύγοντας, δεν ήμασταν καλά ενημερωμένοι για το πώς να βρούμε τον καταράκτη και το δάσος της Κηπουρίστρας, και μας ξέφυγε. Την επόμενη φορά θα ξέρουμε.

Κάπου στο δάσος της Βαρβάρας

Η μεγάλη απογοήτευση ήρθε στην Ολυμπιάδα. Λυπάμαι που πήγα. Έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις από αυτό το χωριό και ήθελα να το επισκεφτώ εδώ και πολύ καιρό, όμως τίποτα δεν είναι πια το ίδιο εκεί. Δεν ξέρω αν ήμουν αφελής να περιμένω να βρω το ίδιο ή και καλύτερο φυσικό τοπίο 30-35 χρόνια μετά, αλλά το μέρος έχει καταστραφεί εντελώς. Εκεί που κάποτε δε φαινόταν ο ουρανός από τα πλατάνια, τώρα έμειναν οι κομμένοι κορμοί λίγα εκατοστά πάνω από τη γη, εκεί που έρρεε το ποτάμι τώρα είχε έναν χαμηλό τοίχο που έκοβε εντελώς την οπτική και ακουστική επαφή με το νερό. Υποθέτω ότι όλα αυτά αποτελούσαν απειλή για τα σπίτια γι' αυτό και έπρεπε να μπουν σε τάξη, υποθέτω επίσης ότι έγιναν σταδιακά, αλλά έτσι όπως τα είδα όλα μαζί με λύπησαν. Δυσκολεύτηκα να αναγνωρίσω το μέρος.